Half vier. Zoals ik al voorspelde zijn we eerder op, dan de wekker. Niet meer dan een kwartier eerder, maar toch.
De koffers staan al klaar. Dus we hoeven alleen maar aan te kleden. Een laatste check op kasten (hebben we van vorig jaar overgehouden), waarbij mijn Chicago-pet en een sjaal van Marja nog tevoorschijn komen. En dan de koffers de trap op naast het huis en in de auto.
Om vier uur rijden we het donker in op weg naar het vliegveld.
Behalve dat we vandaag de doos en stoelen weer gaan ophalen bij Road Bear, hebben we verder geen plannen voor de rest van de dag. Jammer genoeg is het weer, dat gister nog zo lekker was, weer aardig omgeslagen. Het miezert/regent zo goed als de hele dag.
Waarom popt bij mij toch steeds Sidney op als we het over Seattle hebben? Geen idee. Misschien omdat Seattle een minder Amerikaanse stad lijkt, dan andere steden. Maar ja waarom dan Sidney?
Vandaag dus de camper terugbrengen naar Road Bear. Eerst nog even de bezem er door en de tanks leegmaken en afkoppelen.
En dan op weg. Ik rij voorop en Marja in de huurauto achter me aan. Ze zegt al: ook al rijd je verkeerd ik blijf gewoon achter je rijden. Het eerste stuk klopt het allemaal nog wel. Maar dan.
Vandaag gaan we onze huurauto halen. Daarvoor moeten we naar het vliegveld. Deze keer laat onze navigatie ons geen vreemde capriolen uithalen of ‘alternatieve’ routes rijden.
Zoals ik al aangaf valt er over gister niet zoveel te vertellen. Alleen dat het nogal veel geregend heeft. Dus we hebben een groot deel van de dag binnen gezeten. Wel hebben we afscheid genomen van onze buren, waar we ook weer goed contact mee hebben gekregen. Zelfs zo goed, dat we email-adressen hebben uitgewisseld. En omdat zij in de buurt van Seattle wonen en wij volgend jaar weer in Seattle beginnen (en eindigen) is er kans dat we ze volgend jaar weer gaan ontmoeten.
De teller staat vanochtend op ongeveer 50 miles als we vanochtend wegrijden van de campground: De KOA bij Port Angeles.
Vandaag willen we naar het Dosewallips Statepark. Ik weet niet waar de naam vandaan komt, maar het zal wel iets met Indianen te maken hebben.
Eerst moet ik nog even vermelden, dat gisteravond – nadat ik het verslag al getikt heb – Marja naar buiten gaat om foto’s van de sterrenhemel te maken. Eén van haar favoriete onderwerpen.
Gister hebben we besloten hier nog een overnachting er aan vast te plakken. Het is hier lekker rustig, het is mooi weer. En we hebben kans walvissen te spotten. Tenslotte hebben we gister diverse malen gezien hoe er walvissen voor de kust lagen te blazen.
We hebben het idee om nog een nacht in Ocean City State Park te overnachten laten schieten. Met name door het niet zo inspirerende brede lege strand.
Dus vandaag gaan we een van de suggesties van Donald Appelhof opvolgen. We gaan richting Neah Bay. Een plek waar je volgens hem een trail hebt, waarbij je een eind boven het water loopt en waar je beneden walvissen kunt zien zwemmen (als je geluk hebt natuurlijk).
Camperreis Marenko 